کاشت دندان و انواع آن

آشنایی با انواع کاشت دندان 

افرادی که اغلب دندان های خود را از دست می دهند نمی توانند با اعتماد به نفس لبخند بزنند یا صحبت کنند. هنگامی که جویدن غذابه دلیل نبود دندان دشوار می شود، می تواند عادات غذایی بدی ایجاد کند که اغلب منجر به مشکلات سلامت ثانویه می شود. کاشت دندان فقط پروتز نیستند، بلکه یک جایگزین کامل دندان به عنوان ریشه‌های مصنوعی برای پشتیبانی از عملکرد کامل و توقف یا جلوگیری از از دست رفتن استخوان فک هستند. این نوع ایمپلنت‌های دندانی با جایگزینی ریشه‌های دندان از دست رفته، قدرت و ثبات لازم را برای خوردن همه غذاهایی که دوست دارید، بدون تلاش برای جویدن، به شما می دهد.

 

انواع کاشت های دندانی

برای هر نوع کاشت دندان، پوشش، رابط و اندازه های مختلفی وجود دارد که متخصص پروتز شما از بین آنها انتخاب می کند. در حالی که روش های مختلفی برای قرار دادن ایمپلنت وجود دارد، انواع مختلف آن معمولا در یکی از دو دسته قرار می گیرند.

 ایمپلنت های آندوستال (Endosseous): آندوستال رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است. گاهی اوقات به عنوان جایگزینی برای بریج یا پروتز متحرک استفاده می شوند. ایمپلنت های اندوستال شامل انواع پیچی، انواع سیلندری (صاف) یا تیغه ای هستند. متخصص پروتز شما می تواند به شما کمک کند تا تعیین کنید کدام نوع ایمپلنت دندان برای شما بهترین کارایی را دارد، اما ایمپلنت اندوستال، ایمن، موثر و محبوب ترین انتخابی است که امروزه استفاده می شود.

 

     درمان: کاشت دندان  آندوستال ابتدا با سوراخ کردن استخوان فک برای وارد کردن پیچ تیتانیومی که به عنوان یک ریشه مصنوعی عمل می کند، شروع می شود. قبل از اینکه بتوانید درمان را به پایان برسانید، باید منتظر بمانید تا بافت نرم و استخوان اطراف ریشه بهبود یابد. این اغلب می تواند چند ماه باشد. 

     پایداری: ایمپلنت های اندوستال به دلیل داشتن یکی از پایدارترین و طبیعی ترین نتایج به خوبی شناخته شده اند.

 

ایمپلنت اندوستئال با پیچ کردن ایمپلنت به استخوان فک شروع می شود. این کار به سلامت و تراکم کافی استخوان فک نیاز دارد. اگر به طور طبیعی یک برجستگی استخوان فک باریک دارید یا به دلیل ضربه یا بیماری کوتاه یا باریک شده و فرسوده شده است، ممکن است استخوان کافی برای حمایت مناسب از ایمپلنت اندوستال نداشته باشید. در این مورد، ایمپلنت ساب پریوستال ممکن است یک گزینه باشد.

 

 

 

ایمپلنت های ساب پریوستال: در حال حاضر به ندرت از ایمپلنت های ساب پریوستال استفاده می شود. این نوع قبلا  عمدتاً برای نگه داشتن پروتزهای مصنوعی در بیماران با ارتفاع غیر کافی استخوان استفاده می شدند. هنگامی که از ایمپلنت های ساب پریوستال استفاده می شود، روی استخوان فک در داخل بافت لثه قرار می گیرند و پست فلزی ایمپلنت از طریق لثه برای نگه داشتن دندان مصنوعی قرار می گیرد.

 

     درمان: با ایمپلنت های ساب پریوستئال، روند کلی درمان در دو نوبت انجام می شود و اغلب یک برنامه درمانی به مراتب کوتاه تر از ایمپلنت اندوستال است.

     پایداری: ایمپلنت های ساب پریوستئال از ثبات یکسانی برخوردار نیستند زیرا ایمپلنت به استخوان فک نمی رود بلکه در بالای استخوان قرار می گیرد و فقط توسط بافت نرم در جای خود نگه داشته می شود. این هنوز هم نسبت به پروتزهای بدون ایمپلنت حمایت بیشتری می کند، اما هنوز هم نسبت به سیستم ایمپلنت کامل اندوستال پایداری کمتری دارد.

 

پوشش‌ها: چندین نوع پوشش یا درمان سطحی مختلفی وجود دارد که کاشت دندان شما می‌تواند داشته باشد. اما  ایمپلنت واقعی معمولا  از تیتانیوم ساخته می شود و سطح بیرونی آن ممکن است متفاوت باشد.

 

چرا پوشش لازم است؟

با افزایش زبری سطح، کاشت دندان می تواند بدون درز بهبود یابد و قوی تر از همیشه شود. یک سطح متخلخل در مقایسه با سطح تیتانیوم ماشینکاری شده به تماس بیشتر با استخوان کمک می کند.

 

اندازه ایمپلنت های دندانی: در جایی که ایمپلنت باید در دهان قرار گیرد، اندازه ایمپلنت مورد نیاز را تعیین می کند. از آنجا که هر دهان متفاوت است، فاصله فردی و نیازهای در دسترس بودن استخوان ممکن است استفاده از ایمپلنت‌های با اندازه‌های مختلف را تعیین کند.

 

  پلتفرم استاندارد: ایمپلنت‌های دندانی استاندارد کوتاه‌تر و باریک‌تر هستند تا با اندازه دندان‌های جلوی دهان مطابقت داشته باشند. اندازه آنها از ۳.۵ میلی متر تا ۴.۲ میلی متر در قطر متغیر است.

 

  سکوی عریض: ایمپلنت‌های دندانی با پلتفرم عریض در پشت و دهان قرار می‌گیرند و اندازه آن‌ها از ۴.۵ میلی‌متر تا ۶ میلی‌متر است و عمدتاً در پشت دهان قرار می‌گیرند.

  مینی یا باریک بدن: اگر فضای کافی بین دندان های موجود خود ندارید، متخصص پروتز ممکن است ایمپلنت مینی یا باریک بدن را انتخاب کند. اینها همچنین می توانند در مواقعی که بیمار تراکم استخوان کافی ندارد یا به عنوان تکیه گاه موقت در حین بهبود ایمپلنت های دندانی بزرگتر مورد استفاده قرار گیرد.

 

روش های مختلف کاشت دندان

بسته به استحکام استخوان فک و موقعیت خاص شما ممکن است جایگزین های ایمپلنتی وجود داشته باشد که می تواند به خوبی کار کند. این نوع  کاشت ممکن است به جای انواع سنتی ایمپلنت دندان استفاده شود. انواع متداول روش های کاشت دندان عبارتند از:

 

ایمپلنت های دندانی با بار فوری (همچنین به عنوان دندان در یک روز شناخته می شود): ایمپلنت های بارگذاری فوری به شما این امکان را می دهند که با مجموعه کاملی از دندان ها بدون تاخیری که معمولاً برای بهبودی لازم است، از قرار خود خارج شوید. دندان هایی که در ابتدا می گیرید موقتی هستند تا زمانی که ایمپلنت التیام یابد و استخوان سالمی برای حمایت از پروتز دائمی داشته باشید. 

All-on-۴ (یا ۵ یا ۶ ): این نوع برای افرادی که بیشتر یا تمام دندان های خود را به دلیل پوسیدگی یا بیماری لثه از دست داده اند ایده آل است. این به شما اجازه می دهد تا با استفاده از مجموعه ای از دندان های موقت که در همان روز یا خیلی زود پس از آن قرار می گیرند، ایمپلنت ها را بدون پیوند استخوان قرار دهید.

ایمپلنت تک دندانی: این روش برای کسانی که یک یا چند دندان از دست رفته دارند عالی است. تنها یک ایمپلنت می تواند شکاف را پر کند و ظاهری یکپارچه و دندان هایی با عملکرد کامل ایجاد کند.

 

 

 

ایمپلنت های متعدد: اگر چندین دندان از دست رفته دارید که شکاف های بزرگ تری ایجاد می کند، اما هنوز نیازی به تعویض کامل ندارید، می توانید از چندین ایمپلنت فقط در نواحی با شکاف های بزرگ استفاده کنید.

 

ایمپلنت های دندانی دو مرحله ای: این فرآیند معمولی برای انواع ایمپلنت های دندانی است که در بالا توضیح داده شد. روز اول شامل یک عمل جراحی برای قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک است. چند ماه بعد، یک جراحی جزئی برای چسباندن اباتمنت و دندان (تاج) انجام می شود.

 

ایمپلنت های تک مرحله ای: این شبیه به ایمپلنت های دو مرحله ای است، اما درپوش ترمیم ایمپلنت قابل مشاهده است، بنابراین می توان اباتمنت و ترمیم موقت را بدون نیاز به جراحی برای نمایان شدن سر (بالای ایمپلنت) وصل کرد.

 

مینی ایمپلنت: ایمپلنت‌هایی با قطر کوچک یا باریک هستند که ممکن است از طریق تکنیک‌های کم تهاجمی برای تثبیت دندان مصنوعی تحتانی قرار داده شوند. مینی ایمپلنت‌ها می‌توانند از شناور شدن یا جابجایی خودبه‌خودی دندان مصنوعی تحتانی جلوگیری کنند. موقعیت مناسب بالای مینی ایمپلنت بسیار مهم است بنابراین فضایی برای دندان مصنوعی شما وجود دارد! فرصت برای قرار دادن دندان‌های جایگزین در جایی که برای لبخند شما تعلق دارد را نباید با مینی ایمپلنت‌هایی که خیلی بلند یا نامناسب هستند از دست بدهید، همچنین نباید پایه پروتز نگه‌دارنده دندان‌ها در مکان‌های حساس خیلی نازک یا خیلی ضخیم باشد!

 

یک لبخند بهتر در آینده شماست

ترمیم های کاشت دندان امروزی تقریباً از سایر دندان ها قابل تشخیص نیستند. این تا حدی به دلیل ارتباط ساختاری و عملکردی بین ایمپلنت و استخوان زنده و فناوری مدرن است که باعث می‌شود دندان‌ها کاملاً مطابقت داشته باشند. اگر به درستی از آنها مراقبت شود، همه انواع ایمپلنت های دندانی ممکن است برای تمام عمر در جای خود باقی بمانند. متخصص ایمپلنت دندان یا متخصص پروتز دندان می‌تواند به شما کمک کند بسته به نیازهای خاص شما، بهترین گزینه را انتخاب تعیین کنید. اگر به دنبال بازگرداندن یک دندان کاملاً کارآمد هستید و می خواهید در آینده با اعتماد به نفس لبخند بزنید، با کلینیک دندانپزشکی دیجیتال دکتر دلنوا تماس بگیرید. 

 

https://www.renewinstitute.com/types-dental-implants/